من فکر می کنم دوران نوشتن رمان و داستان کوتاه حالا با هر محتوایی به شکل حرفه ای در ایران تمام شده . نویسندگان عمیق نیستند . کسانی که حرفه ای می نویسند حتی . بعد از گلشیری و بهرام صادقی که را داریم . من نوشته های بنی عامری و کاتب را فقط قابل خواندن می دانم و موندنی پور که البته اینها هم تقریبا معاصر نیستند . الان چه داریم ؟ چند عکس در فضاهای مجازی که زیرش نوشته شده نویسنده . باید ابتدا اعتراف کرد به نبودن و نداشتن تا شاید بشود فکری کرد . امیدوارم ذهن نویسندگان تکانی بخورد . چه کنم . من دوست دارم رمان خوب بخوانم داستان خوب بخوانم و لذت ببرم . ولی دیگر نیست .